మాట్రిక్స్ సినిమా తెలుగులో చూస్తె తప్ప అర్థం చేసుకోలేని మన కోడి బుర్రకు (పేటెంట్ రౌడీదే ) కొన్ని చిన్న చిన్న విషయాలు మామూలు గానే అర్థం కావు.మాట్రిక్స్ లో ఆ నల్ల గుండు బాబు చెప్పినట్టు నువ్వు చూసేది ఏదీ నిజం గాదు, నువ్వు తినే తిండి నీ ఆలోచనలు నువ్వు కలిసే వ్యక్తులు ఏది నిజం కాదు అంతా మాయ.సినిమా లోనే కాదు జీవితం లో కూడా అంతే మనం ఇది అని అనుకుంటే ఖచ్చితంగా దానికి వ్యతిరేకంగా జరుగుద్ది అని తెలిసున్న్నా అదే జరగాలనుకోవడం మూర్ఖత్వం కాదా?సో నేను చెప్పొచ్చే సోది ఏంటంటే దేని పైనా ఎక్కువ నమ్మకం పెట్టుకోవడం మంచిది కాదు.ఏదో ఒక రాయి వేశాం వస్తే కొండ పోతే వెంట్రుక అనేది బెస్టు పాలసీ.
ఇక మనుషులు నమ్మకాలు వీటి గురించి ఎంత తక్కువగా మాట్లాడుకుంటే అంత మంచిది.బావా నీ హెల్ప్ ఎప్పటికీ మర్చిపోలేను అంటే అర్థం మీకు అవసరం ఐనప్పుడు ఖచ్చితంగా ఆడు హాండ్ ఇవ్వడానికి ప్రాబబిలిటీ ఎక్కువనే అర్థం.అందుకే దేని పైనైనా ఎవరి పైనైనా మరీ ఎక్కువ నమ్మకాలు ఎక్కువ ఆప్యాయతలు పెట్టుకోవడం మంచిది కాదు.నాకైతే మొన్నటి రెండు రోజులు ఫుల్లు టైం పాస్ మాలిక లో, అందరు జేంస్ బాండ్ లెవెల్లో చుక్కల్ని కలుపుతూ మంచి మాస్ మసాలాల్ని మిక్స్ చేసి కామెంట్లు టపాలతో చించేశారు.వాళ్ళతో పోటీ పడుతూ సదరు వ్యక్తి కూడా ఏ మాత్రం అర్థం కాని టపాలను రాశాడు, అంత ఓపిక లేకపోవడం వల్ల మామూలు గానే మిగిలిన బ్లాగులు కామెంట్లు చదువుతూ కూర్చున్నా. ఐనా నన్ను నిరాశ పరిచిన విషయం ఏంటంటే ఎవరూ ఐ పి అడ్రస్సులూ స్క్రీన్ షాట్లూ ఇవ్వక పోవడం. ఈ మధ్య జనాలు సరిగ్గా పనిచేయట్లేదనుకుంటా I expected more masaalaa.
చివరి చమక్కు ఏంటంటే నా కొలీగు, సీనియర్ అనే ఫీలింగు తప్ప బుర్రలో మాటర్ లేని ఒకడు నిన్న పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి నీకో విషయం తెలుసా ఫలానా వాడు ఫేకు ఎక్స్పీరియన్సు పెట్టి వచ్చాడంట, నాకెప్పుడు అసలు ఆ సందేహమే రాలేదు అసలు ఎంత బాగా మేనేజ్ చేశాడు కదా అని బోలెడంత హాచ్చెర పడిపోయాడు. నేను ఓ నవ్వు నవ్వి అలాగా అని ఊరుకున్నా.మనోడు దీనికే ఇంత షాక్ తిన్నాడు ఇక నా గురించి తెలిస్తే ఏమౌతాడో అనుకొని have a great weekend సెప్పి బయటకొచ్చా.బతుకే మాయ ఐనప్పుడు ఇలాంటి చిన్న చిన్న విషయాలకు ఇంత బాధ పడితే ఎలా? ఐనా ఫేకులు లేకుండా ఇండస్ట్రీ నడుస్తుందా?ఫేకా జినైనా అని కాదనయ్యా ఇచ్చిన పని చేస్తున్నామా లేదా అన్నదే మాటర్.ఐనా ఎవడు ఫేకు కాదు?
Saturday, January 22, 2011
Sunday, August 15, 2010
అప్పట్లో మనం.....
రవి గారు రాసిన రెడిఫ్ ముచ్చట్లు చదివాక నా కళ్ళ ముందు ఒక్కసారిగా గుండ్రాలు గుండ్రాలు కనిపించి నా పి.జి రోజుల్లోకి లాక్కెళ్ళాయి.పొద్దున్నే ఆరు గంటలకు నిద్ర లేవకపోతే బుర్ర వాచి పోయెలా క్లాస్ పీకే అమ్మ, టైం బాలేక స్నేహితులతో ఏ బేకరి దగ్గర టీ తాగుతూ నాన్న కు దొరికిపోతే అక్కడెందుకు ఉన్నావ్ ఏం చేస్తున్నావ్ లాంటి ప్రశ్నలకు వివరణలు ఇచ్చుకోలేక నా అంతరాత్మ దేశం లో అందరికీ స్వతంత్ర్యం వచ్చింది నీకు తప్ప అని నా మీదే జాలి చూపిస్తే మేరా నంబర్ కబ్ ఆయేగా అని ఎదురు చూసిన క్షణాలు రానే వచ్చాయి.అప్పటికీ నా కాలేజ్ విషయం లో ఇంట్లో పెద్ద మహా భారత యుద్ధం జరిగింది. మా నాన్న గారు పైకి ఎంత అమాయకుడిగా కనిపించినా ఆయన బుర్ర జేంస్ బాండ్ కంటే ఫాస్ట్ గా పని చేసేది. నా రాంకు తెలియగానే ఆ రాంకు కు ఎక్కడ సీటు వస్తుంది లాంటి విషయాలు తెలుసుకోవడానికి ఒక ఎంక్వయిరీ కమిటీ వేసి, ఆ కమిటీ రిపోర్ట్ ప్రకారం నన్ను తిరుపతి లో ఒక పరమ స్ట్రిక్టు కాలేజి లో చేరాల్సింది గా ఆదేశాలు జరీ ఐపోయాయి.నా డిగ్రీ క్లాస్మేట్స్ ఆ కాలేజి లో ఒక్కరు కూడా లేరు నాన్నా అంటే, అందుకేరా నిన్ను అక్కడ చేరమన్నది అని ఒక సెటైర్ వేసి, ఇక ఆ కాలేజి విశేషాలు చెప్పడం మొదలు పెట్టారు.
కాలేజి తిరుపతికి 15 కిలోమీటర్ల దూరం లో ఉంటుంది,ప్రశాంతమైన వాతావరణం కాలేజి చుట్టూ పెద్ద మామిడి తోట. ఖచ్చితంగా ప్రతి సెమిస్టరు 75 శాతం మినిమం హాజరు ఉండాలి, లేకపోతే రోజుకు 60 రూపాయలు ఫైన్ కట్టాలి, ప్రతి వారము ఒక ఇంటర్నల్ ఎక్జాం ఉంటుంది, ఆ ఎక్జాం రాయక పోతే 120 రూపాయలు ఫైన్ కట్టాలి. కాలేజి ప్రిన్సిపాల్ ఐ ఐ టి లో MTech చేశాడంట.ఇంతకంటే మంచి కాలేజ్ ఏదుంటుంది అని మా నాన్న గారు తన్మయత్వం తో చెప్తుంటే , నీకివన్నీ ఎవరు చెప్పారు నాన్న అని అడిగితే ఇంకెవరు మా మేనేజర్ కొడుకు అక్కడే చదువుతున్నాడు, అందుకే నిన్ను అక్కడే చేర్పిస్తున్నాడు. అసలు మా మేనేజర్ వాళ్ళ అబ్బాయి ఇంగ్లీషు ఎంత బాగా మాట్లాడతాడో తెలుసా నువ్వు వున్నావు ఎందుకు దండగ,మొదటి సారి ఇంటి నుంచి బయటకు పంపుతున్నాను, నీ మీద పెట్టుకున్న నమ్మకాన్ని పోగొట్టుకోవద్దు.అంటూ సెంటిమెంటు, వార్నింగు కలగలిపిన డైలాగులతో ఆ రోజుకు భగవద్గీతా పారాయణం ముగిసింది.
తిరుపతికి వెళ్ళడం కౌన్సిలింగ్ లో ఆ కాలేజ్ లో చేరడం జరిగిపోయాయి.నా ఫ్రెండ్స్ అంతా తమ తమ సంతాపాలను తెలియ చేస్తూ నన్ను తిరుపతికి సాగనంపారు.కట్ చేస్తే తిరుపతి బాలాజి కాలని.
********************************************************
కాలేజికి హాస్టల్ లేకపోవడం తో బాలాజి కాలనీలొ ఒక హాస్టల్ లో చేర్పించి ఎప్పటి లాగే భగవద్గీతా పారయణం చేయించి నాలుగు అక్షింతలతో ఆశీర్వదించి మా నాన్న గారు తిరుపతి బస్టాండ్ లో బస్సు ఎక్కగానే బాక్ గ్రౌండ్ లో సాంగ్ మొదలయ్యింది అనుభవించు రాజా అనుభవించు రాజా అంటూ.అటు మావూరి బస్సు కదలగానే షర్ట్ పై బటన్ తీసేసి, చేతులు పైకి మడిచి వీలైనంత నిర్లక్ష్యంగా బయటకు రాగానే రైల్వే స్టేషన్ దారి కనిపించింది. అహా రైల్వేస్టేషన్ లో అమ్మాయిలకు లైన్ వేసి ఎన్ని రోజులయ్యింది అనుకుంటూ రైల్వే స్టేషన్ వైపు సాగిపోయాను.ఒక అరగంట సేపు చుట్టుపక్క పరిసరాలను సర్వే చేసి గ్రూప్ థియేటర్ల వైపు తిరిగి ఇవే కదా ఇంకొక మూడు సంవత్సరాల పాటు మన అడ్డాలు అనుకుంటూ హాస్టల్ కు బయలు దేరి, బాలాజి కాలనీ లో దిగాను సరి కదా, ఇంతకు ముందు నాన్న ఉండటం తో గమనించలేదు కాని, ఆ సందులో మొదటి నుంచి చివరి వరకు అన్నీ అమ్మాయిల హాస్టల్లే, మాది ఒక్కటే అబ్బాయిల హాస్టల్, దెబ్బకు నాలోని ఆత్మారాముడు బయటకు వచ్చీ తీన్ మార్ డాన్స్ చేసి ఒరే అదృష్టం అంటే ఇదేరా, దేవుడున్నాడురా ఇన్ని సంవత్సరాల నీ బాధను గుర్తించి నిన్ను ఇక్కడకు రప్పించుకున్నాడు, భక్తి రక్తి రెండు ఒకే చోట ఉండటమంటే ఇదే కాబోలు అని సంబర పడిపోయాడు.ఆ నిమిషం లోనే నిర్ణయించుకున్నాను బాలాజి కాలనీలో ఒక్క అమ్మాయినైనా పడేయకుండా అక్కడ నుంచి కదల కూడదని.ఇక తిరుపతి లో నా కాలేజి విశేషాలు, అమ్మయిల కోసం ఆరాటాలు, వాళ్ళ వల్ల పడ్డ కష్టాలు, చేసిన పోరాటాలు తరువాతి టపాల్లో.
కాలేజి తిరుపతికి 15 కిలోమీటర్ల దూరం లో ఉంటుంది,ప్రశాంతమైన వాతావరణం కాలేజి చుట్టూ పెద్ద మామిడి తోట. ఖచ్చితంగా ప్రతి సెమిస్టరు 75 శాతం మినిమం హాజరు ఉండాలి, లేకపోతే రోజుకు 60 రూపాయలు ఫైన్ కట్టాలి, ప్రతి వారము ఒక ఇంటర్నల్ ఎక్జాం ఉంటుంది, ఆ ఎక్జాం రాయక పోతే 120 రూపాయలు ఫైన్ కట్టాలి. కాలేజి ప్రిన్సిపాల్ ఐ ఐ టి లో MTech చేశాడంట.ఇంతకంటే మంచి కాలేజ్ ఏదుంటుంది అని మా నాన్న గారు తన్మయత్వం తో చెప్తుంటే , నీకివన్నీ ఎవరు చెప్పారు నాన్న అని అడిగితే ఇంకెవరు మా మేనేజర్ కొడుకు అక్కడే చదువుతున్నాడు, అందుకే నిన్ను అక్కడే చేర్పిస్తున్నాడు. అసలు మా మేనేజర్ వాళ్ళ అబ్బాయి ఇంగ్లీషు ఎంత బాగా మాట్లాడతాడో తెలుసా నువ్వు వున్నావు ఎందుకు దండగ,మొదటి సారి ఇంటి నుంచి బయటకు పంపుతున్నాను, నీ మీద పెట్టుకున్న నమ్మకాన్ని పోగొట్టుకోవద్దు.అంటూ సెంటిమెంటు, వార్నింగు కలగలిపిన డైలాగులతో ఆ రోజుకు భగవద్గీతా పారాయణం ముగిసింది.
తిరుపతికి వెళ్ళడం కౌన్సిలింగ్ లో ఆ కాలేజ్ లో చేరడం జరిగిపోయాయి.నా ఫ్రెండ్స్ అంతా తమ తమ సంతాపాలను తెలియ చేస్తూ నన్ను తిరుపతికి సాగనంపారు.కట్ చేస్తే తిరుపతి బాలాజి కాలని.
********************************************************
కాలేజికి హాస్టల్ లేకపోవడం తో బాలాజి కాలనీలొ ఒక హాస్టల్ లో చేర్పించి ఎప్పటి లాగే భగవద్గీతా పారయణం చేయించి నాలుగు అక్షింతలతో ఆశీర్వదించి మా నాన్న గారు తిరుపతి బస్టాండ్ లో బస్సు ఎక్కగానే బాక్ గ్రౌండ్ లో సాంగ్ మొదలయ్యింది అనుభవించు రాజా అనుభవించు రాజా అంటూ.అటు మావూరి బస్సు కదలగానే షర్ట్ పై బటన్ తీసేసి, చేతులు పైకి మడిచి వీలైనంత నిర్లక్ష్యంగా బయటకు రాగానే రైల్వే స్టేషన్ దారి కనిపించింది. అహా రైల్వేస్టేషన్ లో అమ్మాయిలకు లైన్ వేసి ఎన్ని రోజులయ్యింది అనుకుంటూ రైల్వే స్టేషన్ వైపు సాగిపోయాను.ఒక అరగంట సేపు చుట్టుపక్క పరిసరాలను సర్వే చేసి గ్రూప్ థియేటర్ల వైపు తిరిగి ఇవే కదా ఇంకొక మూడు సంవత్సరాల పాటు మన అడ్డాలు అనుకుంటూ హాస్టల్ కు బయలు దేరి, బాలాజి కాలనీ లో దిగాను సరి కదా, ఇంతకు ముందు నాన్న ఉండటం తో గమనించలేదు కాని, ఆ సందులో మొదటి నుంచి చివరి వరకు అన్నీ అమ్మాయిల హాస్టల్లే, మాది ఒక్కటే అబ్బాయిల హాస్టల్, దెబ్బకు నాలోని ఆత్మారాముడు బయటకు వచ్చీ తీన్ మార్ డాన్స్ చేసి ఒరే అదృష్టం అంటే ఇదేరా, దేవుడున్నాడురా ఇన్ని సంవత్సరాల నీ బాధను గుర్తించి నిన్ను ఇక్కడకు రప్పించుకున్నాడు, భక్తి రక్తి రెండు ఒకే చోట ఉండటమంటే ఇదే కాబోలు అని సంబర పడిపోయాడు.ఆ నిమిషం లోనే నిర్ణయించుకున్నాను బాలాజి కాలనీలో ఒక్క అమ్మాయినైనా పడేయకుండా అక్కడ నుంచి కదల కూడదని.ఇక తిరుపతి లో నా కాలేజి విశేషాలు, అమ్మయిల కోసం ఆరాటాలు, వాళ్ళ వల్ల పడ్డ కష్టాలు, చేసిన పోరాటాలు తరువాతి టపాల్లో.
Sunday, July 18, 2010
PAKISTAN: INDIA'S OPTIONS
I'm not the author of the below article. - venkat
B.RAMAN
Remember Zulfiquar Ali Bhutto, who was the Foreign Minister of Pakistan under Yahya Khan? Remember his antics, crude exhibitionism and unparliamentary remarks about Indira Gandhi in the months before the Indo-Pakistan war of December 1971? Remember the way he used to conduct himself in the UN Security Council when it debated the growing tension between India and Pakistan? Remember Benazir Bhutto, his daughter, who was the then Prime Minister,conducting herself hysterically in public in 1989? Remember her going to Pakistan-Occupied Kashmir, stand before a crowd near the Line of Control, face Indian territory and shout hysterically "azadi,azadi"? Remember the unparliamentary remarks which she used to make about Narasimha Rao, our then Prime Minister?
2. Indira Gandhi and Narasimha Rao ignored with contempt the behaviour of Z.A.Bhutto and Benazir and continued doing what they thought was necessary in India' national interest. We should similarly ignore with contempt the behaviour of Shah Mehmood Qureshi, the Pakistani Foreign Minister, and his unparliamentary remarks about Mr.S.M.Krishna, our Foreign Minister, while briefing Pakistani media personnel on July 16 about his talks with our Foreign Minister the previous day.
3. The Government of India, Mr.Krishna himself and Mrs.Nirupama Rao, our Foreign Secretary, need to be complimented for conducting themselves with great personal dignity befitting us as a responsible and mature nation with a mature political leadership in power and for refusing to let themselves be provoked and react in kind against Mr.Qureshi. One of the objectives of Mr.Qureshi was to create doubts in the minds of the Indian public about the credibility and professional competence of Mr.Krishna. Another was to create a crisis atmosphere in the hope of thereby making the West and the Islamic world exercise pressure on India. The Bharatiya Janata Party and some of its leaders and spokesmen are unwittingly walking into the Pakistani trap by their campaign against Mr.Krishna at a time when the political class should stand united behind him.
4. When Z.A.Bhutto and his daughter indulged in anti-India antics and exhibitionism there was no global TV. We had to read about them in the print media and wait for the visuals which arrived days later. There were no live transmissions, no live debates. Only we in India followed closely the antics and exhibitionism of Z.A.Bhutto and Benazir? Most of the rest of the world did not. The international community did not have an idea of the kind of Foreign Minister or Prime Minister Pakistan had.
5. Things are different today. Thanks to the global TV networks, the whole world had an opportunity of watching alive the antics and exhibitionism of Mr.Qureshi and the measured and cultured response of Mr.Krishna and Mrs.Nirupama Rao.It will redound to our credit and make the international community understand----if it has not already understood it--- the kind of Pakistani leadership and the kind of Pakistani Muslim mentality we have to contend with.
6. India's negotiating stance of "action against anti-India terrorism first, rest later" and the growing international understanding of India's stance after 26/11 have unsettled Pakistan. Mr.Qureshi's antics and exhibitionism did not reflect any embarrassment or nervousness over the reported admissions of David Coleman Headley, the head of the sleeper cell of the Lashkar-e-Toiba (LET) and the 313 Brigade of Ilyas Kashmiri in Chicago, to Indian interrogators about the role of Pakistan's Inter-Services Intelligence (ISI) in the command and control of the 26/11 terrorist strikes in Mumbai. Such embarrassments are flea-bites for Pakistan and its ISI.
7. Qureshi's antics and exhibitionism reflected his anger and petulance over his failure to bully Mr.Krishna and the Government of India into changing their negotiating stance and accepting the Pakistani position of "talk on all or talk on nothing" ---just as the antics and exhibitionism of Z.A.Bhutto and Benazir reflected their anger and petulance due to their failure to bully Indira Gandhi and Narasimha Rao into accepting the Pakistani viewpoint. We should ignore the antics and exhibitionism of Qureshi and look ahead.
8. What now are the options before India? The BJP has demanded that we call off the talks with Pakistan. This will be an unintelligent option. A time could come when have to act on our own against the anti-Indian terrorist infrastructure in Pakistani territory----either through direct military or through covert action. We have to convince the international community that we tried all other options to make Pakistan see reason and that only when those options failed, we were forced to resort to military or covert action. There are any number of Governmental statements and doctrines in various countries regarding the circumstances under which covert action would be justified. The most important of these are a speech given by George Shultz, the US Secretary of State under the then President Ronald Reagan, and an introduction to a report on terrorism written by Mr.George Bush, the Vice-President of Reagan and Chairman of the presidential Task Force Against Terrorism. They said that covert action against a State-sponsor of terrorism would be justified WHEN ALL OTHER OPTIONS FAIL.
9. Negotiation is one of the options that has to be tried. You cannot go straightaway into the covert action mode without trying out the negotiation mode. Negotiations could have one of two outcomes. Either Pakistan sees reason and acts against anti-India terrorism thereby obviating the need for covert action or continues to avoid action thereby justifying our resort to covert action. It is, therefore, important that we continue with our negotiations with Pakistan in the hope of establishing normal relations while at the same time reviving and strengthening our covert action capability for likely use if all other options fail.
10. Should we continue to negotiate with Qureshi as if nothing has happened after his insulting behaviour towards our Foreign Minister? Will it not be a poor reflection on us as a nation and as a people and further encourage such behaviour by Pakistan? We should not. At the same time, we cannot refuse to negotiate so long as he is the Pakistani Foreign Minister. Pakistani Prime Minister Yousef Raza Gilani has the right to have whomever he wants as his Foreign Minister, whether we like him or not.
11. So, the only option available to us to keep the negotiations going while at the same time protecting our national dignity is by confining our future negotiations to the interactions between our Home Ministry and the Pakistani Interior Ministry. We should withdraw the invitation to Mr.Qureshi to visit New Delhi which was issued before he indulged in his antics and exhibitionism and instead invite Mr.Rehman Malik, Pakistan's Interior Minister, for continuing his talks with our Home Minister. ( 17-7-10)
( The writer is Additional Secretary (retd), Cabinet Secretariat, Govt. of India, New Delhi, and, presently, Director, Institute For Topical Studies, Chennai, and Associate of the Chennai Centre For China Studies. E-mail: seventyone2@gmail.com )
B.RAMAN
Remember Zulfiquar Ali Bhutto, who was the Foreign Minister of Pakistan under Yahya Khan? Remember his antics, crude exhibitionism and unparliamentary remarks about Indira Gandhi in the months before the Indo-Pakistan war of December 1971? Remember the way he used to conduct himself in the UN Security Council when it debated the growing tension between India and Pakistan? Remember Benazir Bhutto, his daughter, who was the then Prime Minister,conducting herself hysterically in public in 1989? Remember her going to Pakistan-Occupied Kashmir, stand before a crowd near the Line of Control, face Indian territory and shout hysterically "azadi,azadi"? Remember the unparliamentary remarks which she used to make about Narasimha Rao, our then Prime Minister?
2. Indira Gandhi and Narasimha Rao ignored with contempt the behaviour of Z.A.Bhutto and Benazir and continued doing what they thought was necessary in India' national interest. We should similarly ignore with contempt the behaviour of Shah Mehmood Qureshi, the Pakistani Foreign Minister, and his unparliamentary remarks about Mr.S.M.Krishna, our Foreign Minister, while briefing Pakistani media personnel on July 16 about his talks with our Foreign Minister the previous day.
3. The Government of India, Mr.Krishna himself and Mrs.Nirupama Rao, our Foreign Secretary, need to be complimented for conducting themselves with great personal dignity befitting us as a responsible and mature nation with a mature political leadership in power and for refusing to let themselves be provoked and react in kind against Mr.Qureshi. One of the objectives of Mr.Qureshi was to create doubts in the minds of the Indian public about the credibility and professional competence of Mr.Krishna. Another was to create a crisis atmosphere in the hope of thereby making the West and the Islamic world exercise pressure on India. The Bharatiya Janata Party and some of its leaders and spokesmen are unwittingly walking into the Pakistani trap by their campaign against Mr.Krishna at a time when the political class should stand united behind him.
4. When Z.A.Bhutto and his daughter indulged in anti-India antics and exhibitionism there was no global TV. We had to read about them in the print media and wait for the visuals which arrived days later. There were no live transmissions, no live debates. Only we in India followed closely the antics and exhibitionism of Z.A.Bhutto and Benazir? Most of the rest of the world did not. The international community did not have an idea of the kind of Foreign Minister or Prime Minister Pakistan had.
5. Things are different today. Thanks to the global TV networks, the whole world had an opportunity of watching alive the antics and exhibitionism of Mr.Qureshi and the measured and cultured response of Mr.Krishna and Mrs.Nirupama Rao.It will redound to our credit and make the international community understand----if it has not already understood it--- the kind of Pakistani leadership and the kind of Pakistani Muslim mentality we have to contend with.
6. India's negotiating stance of "action against anti-India terrorism first, rest later" and the growing international understanding of India's stance after 26/11 have unsettled Pakistan. Mr.Qureshi's antics and exhibitionism did not reflect any embarrassment or nervousness over the reported admissions of David Coleman Headley, the head of the sleeper cell of the Lashkar-e-Toiba (LET) and the 313 Brigade of Ilyas Kashmiri in Chicago, to Indian interrogators about the role of Pakistan's Inter-Services Intelligence (ISI) in the command and control of the 26/11 terrorist strikes in Mumbai. Such embarrassments are flea-bites for Pakistan and its ISI.
7. Qureshi's antics and exhibitionism reflected his anger and petulance over his failure to bully Mr.Krishna and the Government of India into changing their negotiating stance and accepting the Pakistani position of "talk on all or talk on nothing" ---just as the antics and exhibitionism of Z.A.Bhutto and Benazir reflected their anger and petulance due to their failure to bully Indira Gandhi and Narasimha Rao into accepting the Pakistani viewpoint. We should ignore the antics and exhibitionism of Qureshi and look ahead.
8. What now are the options before India? The BJP has demanded that we call off the talks with Pakistan. This will be an unintelligent option. A time could come when have to act on our own against the anti-Indian terrorist infrastructure in Pakistani territory----either through direct military or through covert action. We have to convince the international community that we tried all other options to make Pakistan see reason and that only when those options failed, we were forced to resort to military or covert action. There are any number of Governmental statements and doctrines in various countries regarding the circumstances under which covert action would be justified. The most important of these are a speech given by George Shultz, the US Secretary of State under the then President Ronald Reagan, and an introduction to a report on terrorism written by Mr.George Bush, the Vice-President of Reagan and Chairman of the presidential Task Force Against Terrorism. They said that covert action against a State-sponsor of terrorism would be justified WHEN ALL OTHER OPTIONS FAIL.
9. Negotiation is one of the options that has to be tried. You cannot go straightaway into the covert action mode without trying out the negotiation mode. Negotiations could have one of two outcomes. Either Pakistan sees reason and acts against anti-India terrorism thereby obviating the need for covert action or continues to avoid action thereby justifying our resort to covert action. It is, therefore, important that we continue with our negotiations with Pakistan in the hope of establishing normal relations while at the same time reviving and strengthening our covert action capability for likely use if all other options fail.
10. Should we continue to negotiate with Qureshi as if nothing has happened after his insulting behaviour towards our Foreign Minister? Will it not be a poor reflection on us as a nation and as a people and further encourage such behaviour by Pakistan? We should not. At the same time, we cannot refuse to negotiate so long as he is the Pakistani Foreign Minister. Pakistani Prime Minister Yousef Raza Gilani has the right to have whomever he wants as his Foreign Minister, whether we like him or not.
11. So, the only option available to us to keep the negotiations going while at the same time protecting our national dignity is by confining our future negotiations to the interactions between our Home Ministry and the Pakistani Interior Ministry. We should withdraw the invitation to Mr.Qureshi to visit New Delhi which was issued before he indulged in his antics and exhibitionism and instead invite Mr.Rehman Malik, Pakistan's Interior Minister, for continuing his talks with our Home Minister. ( 17-7-10)
( The writer is Additional Secretary (retd), Cabinet Secretariat, Govt. of India, New Delhi, and, presently, Director, Institute For Topical Studies, Chennai, and Associate of the Chennai Centre For China Studies. E-mail: seventyone2@gmail.com )
Thursday, June 17, 2010
గతం ...అది నేర్పే పాఠాలు
ఒక కుటుంబానికైనా గ్రామానికైనా జాతికైనా దేశానికైనా భవిష్యత్తు అనేది దాని గతం పైనే ఆధారపడి ఉంటుంది.గతం నుండి గుణపాఠాలు నేర్చుకోని జాతి మనుగడ చాల సందర్భాలలో ప్రశ్నార్థకమే.భారత ప్రభుత్వం 1984 భోపాల్ దుర్ఘటనలో జాతి ప్రయోజనాలను కాపాడటం లో విఫలమైందనడం నిర్వివాదాంశం.బాధ కలిగించే విషయం ఏమిటంటే మన నాయకులు తప్పు ను ఒప్పుకోవడానికి ఇంకా సందేహిస్తున్నారు, తప్పును న్యాయ వ్యవస్త పైన తోసేసి తప్పించుకోవడానికి చూస్తున్నారు.భారతీయులకున్న అతిపెద్ద జాడ్యం ఏమిటంటే వైఫల్యాలను కప్పిపుచ్చుకోవడానికి పరిస్తితులను అవి కాకపోతే మరేదో విషయాలను సాకుగా చూపించడం.ఇప్పుడు కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వానికి దొరికిన అలాంటి సాకు న్యాయవ్యవస్థ.
చివరిసారిగా ఒక భారతీయుడు తనను గౌరవంగా సంబోధించాలని ఒక విదేశీయుడిని ధైర్యంగా అడిగిన సందర్భం 326 BC.జీలం నదీ ఒడ్డున అలెగ్జాండర్ పురుషోత్తముడిని ఓడించినప్పుడు(కొందరు చరిత్ర కారులు ఈ యుధ్ధంలో పురుషోత్తముడే గెలిచాడని వాదిస్తారు)నిన్ను ఏమని సంబోధించాలని అడిగాడట, అందుకు జవాబుగా పురుషోత్తముడు నన్ను చక్రవర్తి అని పిలవాలని అన్నాడట.ఇది యదార్థం కాకపోవచ్చు, కాని దీని నుంచి మనం నేర్చుకోవలసిన నీతి మాత్రం ఉంది,పరాయి వాళ్ళు నిన్ను ఎలా పిలవాలి ఎలా గౌరవించాలి అన్నది మన చేతుల్లోనే ఉంతుంది, మనం బానిసగా ఉండాలా చక్రవర్తి లా ఉండాలా అన్న చాయిస్ మనకు ఎప్పుడూ ఉంటుంది.కాని మన చరిత్రను ఒక సారి తిరగేస్తే ఎక్కడ చూసినా మోసాలు ఓటములే కనిపిస్తాయి అది టెరాయిన్,పానిపట్,ప్లాసీ, శ్రీ రంగ పట్నం ఇప్పుడు భోపాల్.
భోపాల్ తీర్పు వచ్చిన తర్వాత దేశం లో, మీడియా లో పెద్ద యెత్తున దీనిపై చర్చలు జరిగాయి,ప్రజల ఆగ్రహం ఆవేదన వ్యక్తమైంది.యూనియన్ కార్బైడ్ కు వాళ్ళు ఉపయోగిస్తున్న రసాయన పదార్థాలు ఎంత ప్రమాద కరమైనవో తెలుసు.ఆ కర్మాగారం లో ఉపయోగించిన టెక్నాలజీ చాలా నాసి రకమైనది.ఈ కర్మాగారం నుండి వెలువడే మిథైల్ ఐసో సయనేట్ దారునమైన ప్రమాదాలకు కారణం కావచ్చని అమెరికాలో ఉన్న యాజమాన్యం అక్కడి కర్మాగారానికి తెలియచేసి, దాన్ని నివారించడానికి తగిన ఏర్పాట్లు చేసి ఉంచారు. కాని అదే భారత్ లో ఉన్న తమ శాఖకు ఎలాంటి సమాచారాన్ని అందించకుండా ఉండటం లో అర్థం ఏమిటి/ కొన్ని డాలర్లను మిగిలించుకోవడం మాత్రమే.కాబట్టి ఖచ్చితంగా జరిగిన ప్రమాదానికి కంపని యాజమాన్యం బాధ్యత వహించల్సి ఉంటుంది.
ప్రమాదం జరిగిన తర్వాత దేశ ప్రభుత్వం బాధితులకు అందాల్సిన కనీస నష్ట పరిహారాన్ని అందించడం లో పూర్తిగా విఫల్కం అయ్యింది.మన వ్యవస్త ఎనత నిర్లక్ష్యంగా వ్యవహరించిందంటే కంపనీ యాజమాన్యం బాధితులకు కేవలం 500 డాలర్ల పరిహారం ఇవ్వచూపింది.ఒక మనిషి జీవితం విలువ కేవలం 500 డాలర్లా?ఈ మధ్య గల్ఫ్ మెక్సికో లో జరిగిన ఆయిల్ ప్రమాదానికి బ్రిటిష్ పెట్రోలియం కంపనీ నుండి కొన్ని బిలియన్ డాలర్ల పరిహారాన్ని రాబట్టడానికి రంగం సిద్దమైంది.1988 లో పాన్ అమెరికా విమానాన్ని పేల్చడానికి పేలుడు పదార్థాలను సరఫరా చేసినందుకు లిబియా నేత గడాఫి నుంచి బ్రిటన్ ప్రభుత్వం రాబట్టిన నష్టపరిహారం మొత్తం 800 మిలియన్ పౌండ్లు.వీటిని 147 బాధిత కుటుంబాలకు పంచారు.భోపాల్ ఉగ్రవాద చర్య కాదు కదా అని వాదించవచ్చు కాని అది యాజమాన్యం ఉద్దేశపూర్వకంగా రక్షణ చర్యలను తీసుకోకపోవడం మూలాన జరిగిన ఘటన.ఇది కూడా ఖచ్చితంగా క్రిమినల్ నేరమే.మనం ఇచ్చే నష్ట పరిహారం చనిపోయిన వాళ్ళను తిరిగి బతికించలేదు, కనీసం ఆయా కుటుంబాలు తమ భవిష్యత్తుని బాగుపరచుకోవడానికి తగినంత పరిహారం ఇవ్వడం ఈ జాతి బాధ్యత.
అయితే ఎక్కువ నష్టపరిహారం కోసం డిమాండ్ చేస్తే భారత్ అమెరికా ల మధ్య వాణిజ్య సంబంధాలు దెబ్బతింటున్నయని కొందరు వాదిస్తున్నారు. వారు ఇక్కడ ఒక్క విషయం గమనించాలి అమెరికా ప్రతి వస్తువు ను అది ఆయుధాలు కావచ్చు ఇంకేదైనా కావచ్చు అంతర్జాతీయ మార్కెట్ లో దాని విలువను బట్టె మనకు అమ్ముతోంది.మిత్ర దేశం కదా అని మనకు తక్కువ ధరలకు ఏమీ అమ్మడం లేదు.కాబట్టి మనం తగినంత నష్టపరిహారం కోసం డిమాండ్ చేయడం లో తప్పు లేదు.మన దేశ ప్రజల ఆవేదన మాత్రమే కాదు ఈ దేశ పరువు ప్రతిష్ట కూడా దీని పైన ఆధార పడి ఉంది.
భోపాల్ విషయం లో ఒక జాతి గా మనం విఫలం అయ్యాము.ఇలాంటి ప్రమాదాలు భవిష్యత్తు లో మళ్ళి జరగవని మనం ధైర్యంగా చెప్పే పరిస్థుతులలో ఉన్నామా? త్వరలోనే మనకు ఇంకో పరీక్ష ఎదురు కాబోతోంది న్యూక్లియర్ లైయబిలిటీ బిల్ రూపం లో,
మరి మనం గుణపాఠాలు నేర్చుకుంటామా? లేక ఎప్పటిలాగే గతాన్ని మర్చిపోయి ముందుకు వెళ్తామా, ఏది ఏమైనా బంతి ఎప్పటికీ మన కోర్టు లోనే ఉంటుంది.
చివరిసారిగా ఒక భారతీయుడు తనను గౌరవంగా సంబోధించాలని ఒక విదేశీయుడిని ధైర్యంగా అడిగిన సందర్భం 326 BC.జీలం నదీ ఒడ్డున అలెగ్జాండర్ పురుషోత్తముడిని ఓడించినప్పుడు(కొందరు చరిత్ర కారులు ఈ యుధ్ధంలో పురుషోత్తముడే గెలిచాడని వాదిస్తారు)నిన్ను ఏమని సంబోధించాలని అడిగాడట, అందుకు జవాబుగా పురుషోత్తముడు నన్ను చక్రవర్తి అని పిలవాలని అన్నాడట.ఇది యదార్థం కాకపోవచ్చు, కాని దీని నుంచి మనం నేర్చుకోవలసిన నీతి మాత్రం ఉంది,పరాయి వాళ్ళు నిన్ను ఎలా పిలవాలి ఎలా గౌరవించాలి అన్నది మన చేతుల్లోనే ఉంతుంది, మనం బానిసగా ఉండాలా చక్రవర్తి లా ఉండాలా అన్న చాయిస్ మనకు ఎప్పుడూ ఉంటుంది.కాని మన చరిత్రను ఒక సారి తిరగేస్తే ఎక్కడ చూసినా మోసాలు ఓటములే కనిపిస్తాయి అది టెరాయిన్,పానిపట్,ప్లాసీ, శ్రీ రంగ పట్నం ఇప్పుడు భోపాల్.
భోపాల్ తీర్పు వచ్చిన తర్వాత దేశం లో, మీడియా లో పెద్ద యెత్తున దీనిపై చర్చలు జరిగాయి,ప్రజల ఆగ్రహం ఆవేదన వ్యక్తమైంది.యూనియన్ కార్బైడ్ కు వాళ్ళు ఉపయోగిస్తున్న రసాయన పదార్థాలు ఎంత ప్రమాద కరమైనవో తెలుసు.ఆ కర్మాగారం లో ఉపయోగించిన టెక్నాలజీ చాలా నాసి రకమైనది.ఈ కర్మాగారం నుండి వెలువడే మిథైల్ ఐసో సయనేట్ దారునమైన ప్రమాదాలకు కారణం కావచ్చని అమెరికాలో ఉన్న యాజమాన్యం అక్కడి కర్మాగారానికి తెలియచేసి, దాన్ని నివారించడానికి తగిన ఏర్పాట్లు చేసి ఉంచారు. కాని అదే భారత్ లో ఉన్న తమ శాఖకు ఎలాంటి సమాచారాన్ని అందించకుండా ఉండటం లో అర్థం ఏమిటి/ కొన్ని డాలర్లను మిగిలించుకోవడం మాత్రమే.కాబట్టి ఖచ్చితంగా జరిగిన ప్రమాదానికి కంపని యాజమాన్యం బాధ్యత వహించల్సి ఉంటుంది.
ప్రమాదం జరిగిన తర్వాత దేశ ప్రభుత్వం బాధితులకు అందాల్సిన కనీస నష్ట పరిహారాన్ని అందించడం లో పూర్తిగా విఫల్కం అయ్యింది.మన వ్యవస్త ఎనత నిర్లక్ష్యంగా వ్యవహరించిందంటే కంపనీ యాజమాన్యం బాధితులకు కేవలం 500 డాలర్ల పరిహారం ఇవ్వచూపింది.ఒక మనిషి జీవితం విలువ కేవలం 500 డాలర్లా?ఈ మధ్య గల్ఫ్ మెక్సికో లో జరిగిన ఆయిల్ ప్రమాదానికి బ్రిటిష్ పెట్రోలియం కంపనీ నుండి కొన్ని బిలియన్ డాలర్ల పరిహారాన్ని రాబట్టడానికి రంగం సిద్దమైంది.1988 లో పాన్ అమెరికా విమానాన్ని పేల్చడానికి పేలుడు పదార్థాలను సరఫరా చేసినందుకు లిబియా నేత గడాఫి నుంచి బ్రిటన్ ప్రభుత్వం రాబట్టిన నష్టపరిహారం మొత్తం 800 మిలియన్ పౌండ్లు.వీటిని 147 బాధిత కుటుంబాలకు పంచారు.భోపాల్ ఉగ్రవాద చర్య కాదు కదా అని వాదించవచ్చు కాని అది యాజమాన్యం ఉద్దేశపూర్వకంగా రక్షణ చర్యలను తీసుకోకపోవడం మూలాన జరిగిన ఘటన.ఇది కూడా ఖచ్చితంగా క్రిమినల్ నేరమే.మనం ఇచ్చే నష్ట పరిహారం చనిపోయిన వాళ్ళను తిరిగి బతికించలేదు, కనీసం ఆయా కుటుంబాలు తమ భవిష్యత్తుని బాగుపరచుకోవడానికి తగినంత పరిహారం ఇవ్వడం ఈ జాతి బాధ్యత.
అయితే ఎక్కువ నష్టపరిహారం కోసం డిమాండ్ చేస్తే భారత్ అమెరికా ల మధ్య వాణిజ్య సంబంధాలు దెబ్బతింటున్నయని కొందరు వాదిస్తున్నారు. వారు ఇక్కడ ఒక్క విషయం గమనించాలి అమెరికా ప్రతి వస్తువు ను అది ఆయుధాలు కావచ్చు ఇంకేదైనా కావచ్చు అంతర్జాతీయ మార్కెట్ లో దాని విలువను బట్టె మనకు అమ్ముతోంది.మిత్ర దేశం కదా అని మనకు తక్కువ ధరలకు ఏమీ అమ్మడం లేదు.కాబట్టి మనం తగినంత నష్టపరిహారం కోసం డిమాండ్ చేయడం లో తప్పు లేదు.మన దేశ ప్రజల ఆవేదన మాత్రమే కాదు ఈ దేశ పరువు ప్రతిష్ట కూడా దీని పైన ఆధార పడి ఉంది.
భోపాల్ విషయం లో ఒక జాతి గా మనం విఫలం అయ్యాము.ఇలాంటి ప్రమాదాలు భవిష్యత్తు లో మళ్ళి జరగవని మనం ధైర్యంగా చెప్పే పరిస్థుతులలో ఉన్నామా? త్వరలోనే మనకు ఇంకో పరీక్ష ఎదురు కాబోతోంది న్యూక్లియర్ లైయబిలిటీ బిల్ రూపం లో,
మరి మనం గుణపాఠాలు నేర్చుకుంటామా? లేక ఎప్పటిలాగే గతాన్ని మర్చిపోయి ముందుకు వెళ్తామా, ఏది ఏమైనా బంతి ఎప్పటికీ మన కోర్టు లోనే ఉంటుంది.
Wednesday, June 16, 2010
ప్రథమ కెలుకుడు
ఒక బ్లాగు మొదలు పెట్టడం ఐతే ఐపోయింది కాని ఏమి రాయాలో తోచడం లేదు, రాసిన మనం రాసేది ఎవరు చదువుతారో లేదో నచ్చుద్దో లేదో అని ఒక డౌటు. ఇదంతా కూదరదు గాని బ్లాగు లోకంలో ఏ పదం కనిపిస్తే జనం పరిగెత్తుకుంటూ వస్తారో దాన్ని గురించి రాద్దామని డిసైడ్ అయిపోయాను.అదే కెలుకుడు గురించి. కాని కెలకడానికి మనకున్న ఎక్స్పీరియన్సు సరిపొద్దో లేదొ అని ఇంకొక డౌటు, సరే కాస్త అనుభవం వచ్చేదాకా చిన్న చిన్నగా కెలకడం మంచిదనిపించింది. మరి ఎవర్ని కెలుకుదాం? ఇది కొంచెం కష్టమైన సమస్య కాని సులువుగానే పరిష్కారం దొరికింది ఓం ప్రథమంగా కెలుకుడు బాచ్ నే కెలికితే పోలే?కాబట్టి కెలుకుడు బాచ్ లోని ఒక్కక్కరినే కెలుకుతూ పోదాం.
మలక్పేట రౌడి:
బ్లాగుల్లో కెలుకుడుకు ఈయనే ఆద్యుడు అని చెప్పుకుంటారు.అంతే కాకుండా ఆయన ఊత పదం ద్వార కూడా ప్రసిద్ది కెక్కారు, అదేమిటో మీకు ప్రత్యేకంగా చెప్పనక్కర్లేదనుకుంటా అదేనండి LOOOOOOOOOOOOOL.ఇది ఎంత ఫేమస్ అయ్యిందంటే అదేదో బ్లాగ్లో అందరు బూతులు తిట్టుకుంటుంటే రౌడీని మాత్రం ఎంతో ప్రేమగా కోపంగా 'లోల్ గాడు'అని తిట్టడం జరిగింది, ఆయన ఊత పదానికున్న ఆదరణకు ఇంతకన్న తార్కాణం అక్కర్లెదనిపించింది.
శరత్కాలం:
బ్లాగు లోకపు సూరీడు కు ఈయన స్వయానా బావనని చెప్పుకుంటుంటారు.ఈయన గే/బై ఈ రెండు పదాలు వాడకుండా ఒక్కరోజు కూడ బ్లాగుల్లో బతకలేరని మెజారిటీ సభ్యుల అభిప్రాయం.కెబ్లాస సంస్థాపకుల్లో యీయన కూడా ఒకరైనప్పట్టికీ కొన్ని విభేదాల వల్ల బయటకు వచ్చేసి గెబ్లాస ను స్థాపించారు, చిరంజీవి ప్ర.రా.పా ను నడిపినట్టు యీయన ఒక్క చేత్తో గెబ్లాస ను నడుపుకొస్తున్నారు (ఉన్నది ఒక్కరే కాబట్టి పెద్ద శ్రమ కూడా పడటం లేదు లెండి).స్వయాన గోపి నని తనను తాను వర్ణించుకోనే శరత్ కెబ్లాసకు బయట నుంచి వ్యూహత్మక మద్దతు ఇస్తుంటారు.పైగా తాను తొడ కొట్టే టైపు కాదని తొడ గిల్లే టైపని ముసి ముసి నవ్వులతో చెప్తారు.
శ్రీనివాస్:
సుత్తి లేకుండ సూటి గా చెప్పాలంటే సదరు శీను గారు కెబ్లాస ఫైర్ బ్రాండ్ అని చెప్పచ్చు.పేరులో రౌడి ఉందని మలక్పేట మురిసి పోవచ్చుకాని అసలు రౌడీఇజమంతా శీనూదే అని కొందరి అభిప్రాయం.మన ఇంట్లో ఏదైనా వ్రతాలు జరిగితే వెళ్ళి తాంబూలం ఇచ్చి రమ్మని ఆహ్వానిస్తాం కదా, శీను గారు కూడా అలాగె అన్న మాట ఐతే వారి ప్రత్యేకత ఏమిటంటే తన్నుకోవడానికి తాంబూలాలు ఇవ్వడమే కాకుండా అందులో చురుకుగా పాల్గొంతారన్న మాట.
ఏకలింగం:
ఈయన గురించి మనకు పెద్దగా తెలీదు కాని, ఈయన ఆవిర్భావం మాత్రం చెప్పగలను.మన బ్లాగు లోకపు సూరీడు దశావతారాలలో ఒక్కటైన డాక్టర్ నాదెండ్ల జూనియర్ , లండన్ గారు కెబ్లాస తో అరివీర భయంకరంగా పోరాడుతుండగా నాదెండ్ల పాలిట బ్లాగు సైంధవుడి మాదిరి ఈయన వచ్చారన్న మాట.
రవిగారు:
రవి గారు కెబ్లాస లో చురుకైన సభ్యుడు కాక పోయినా ఈ రౌడీ మూక బ్లాగుల్లోకి రావడానికి కారణం మాత్రం రవి గారే అని ఒక నింద.అప్పుడప్పుడు రెడిఫ్ కోడ్ భాషలో మాట్లాడుతూ చదువరులకు తిక్క రేపుతుంటారు.
ఇంకా కొందరు సభ్యులు ఉన్నప్పట్టికి వారు ప్రస్తుతం సుషుప్త చేతనావస్త లో(కరెక్టుగా రాశానా?)ఉండటం మూలాన వారి గురించి రాయలేక పోతున్నాను ప్రస్తుతానికి.ఉంటా మరి ఆనంద కెలుకాయణం.
మలక్పేట రౌడి:
బ్లాగుల్లో కెలుకుడుకు ఈయనే ఆద్యుడు అని చెప్పుకుంటారు.అంతే కాకుండా ఆయన ఊత పదం ద్వార కూడా ప్రసిద్ది కెక్కారు, అదేమిటో మీకు ప్రత్యేకంగా చెప్పనక్కర్లేదనుకుంటా అదేనండి LOOOOOOOOOOOOOL.ఇది ఎంత ఫేమస్ అయ్యిందంటే అదేదో బ్లాగ్లో అందరు బూతులు తిట్టుకుంటుంటే రౌడీని మాత్రం ఎంతో ప్రేమగా కోపంగా 'లోల్ గాడు'అని తిట్టడం జరిగింది, ఆయన ఊత పదానికున్న ఆదరణకు ఇంతకన్న తార్కాణం అక్కర్లెదనిపించింది.
శరత్కాలం:
బ్లాగు లోకపు సూరీడు కు ఈయన స్వయానా బావనని చెప్పుకుంటుంటారు.ఈయన గే/బై ఈ రెండు పదాలు వాడకుండా ఒక్కరోజు కూడ బ్లాగుల్లో బతకలేరని మెజారిటీ సభ్యుల అభిప్రాయం.కెబ్లాస సంస్థాపకుల్లో యీయన కూడా ఒకరైనప్పట్టికీ కొన్ని విభేదాల వల్ల బయటకు వచ్చేసి గెబ్లాస ను స్థాపించారు, చిరంజీవి ప్ర.రా.పా ను నడిపినట్టు యీయన ఒక్క చేత్తో గెబ్లాస ను నడుపుకొస్తున్నారు (ఉన్నది ఒక్కరే కాబట్టి పెద్ద శ్రమ కూడా పడటం లేదు లెండి).స్వయాన గోపి నని తనను తాను వర్ణించుకోనే శరత్ కెబ్లాసకు బయట నుంచి వ్యూహత్మక మద్దతు ఇస్తుంటారు.పైగా తాను తొడ కొట్టే టైపు కాదని తొడ గిల్లే టైపని ముసి ముసి నవ్వులతో చెప్తారు.
శ్రీనివాస్:
సుత్తి లేకుండ సూటి గా చెప్పాలంటే సదరు శీను గారు కెబ్లాస ఫైర్ బ్రాండ్ అని చెప్పచ్చు.పేరులో రౌడి ఉందని మలక్పేట మురిసి పోవచ్చుకాని అసలు రౌడీఇజమంతా శీనూదే అని కొందరి అభిప్రాయం.మన ఇంట్లో ఏదైనా వ్రతాలు జరిగితే వెళ్ళి తాంబూలం ఇచ్చి రమ్మని ఆహ్వానిస్తాం కదా, శీను గారు కూడా అలాగె అన్న మాట ఐతే వారి ప్రత్యేకత ఏమిటంటే తన్నుకోవడానికి తాంబూలాలు ఇవ్వడమే కాకుండా అందులో చురుకుగా పాల్గొంతారన్న మాట.
ఏకలింగం:
ఈయన గురించి మనకు పెద్దగా తెలీదు కాని, ఈయన ఆవిర్భావం మాత్రం చెప్పగలను.మన బ్లాగు లోకపు సూరీడు దశావతారాలలో ఒక్కటైన డాక్టర్ నాదెండ్ల జూనియర్ , లండన్ గారు కెబ్లాస తో అరివీర భయంకరంగా పోరాడుతుండగా నాదెండ్ల పాలిట బ్లాగు సైంధవుడి మాదిరి ఈయన వచ్చారన్న మాట.
రవిగారు:
రవి గారు కెబ్లాస లో చురుకైన సభ్యుడు కాక పోయినా ఈ రౌడీ మూక బ్లాగుల్లోకి రావడానికి కారణం మాత్రం రవి గారే అని ఒక నింద.అప్పుడప్పుడు రెడిఫ్ కోడ్ భాషలో మాట్లాడుతూ చదువరులకు తిక్క రేపుతుంటారు.
ఇంకా కొందరు సభ్యులు ఉన్నప్పట్టికి వారు ప్రస్తుతం సుషుప్త చేతనావస్త లో(కరెక్టుగా రాశానా?)ఉండటం మూలాన వారి గురించి రాయలేక పోతున్నాను ప్రస్తుతానికి.ఉంటా మరి ఆనంద కెలుకాయణం.
Wednesday, June 9, 2010
లాభం లేదండి ఈ దేశం బాగుపడదు
ఈ మధ్య కొన్ని బ్లాగులు వాటిలో వాదాలు మరి కొన్ని పోస్టులు చదివిన తర్వాత గమ్యం సినిమాలో ఒక సీన్ గుర్తు వచ్చింది.
GAMYAM
అందులో బ్రహ్మానందం ప్రమాదం జరిగిన చోట ఈ డైలాగులు చెప్తుంటాడు.మన సమాజం లో ఇలాంటి వాళ్ళకు కొదవలేదు. సమస్యలు లేని దేశం ఉండదు అసమానతలు లేని సమాజం ఉండదు.కాని వీళ్ళకు మన దేశం మాత్రమే ప్రపంచం లో అత్యంత పనికిమాలిన దేశంగా కనిపిస్తుంటుంది.వీళ్ళు ఎక్కడా మంచిని చూడలేరు ఎందుకంటే మనసులో ద్వేషభావాలు నిండిపోయిన వాళ్ళకు మంచి ఎక్కడా కనబడదు.ప్రతి సంస్క్రుతి వీళ్ళకు పనికి మాలినదిగానే కనిపిస్తుంది.పోనీ వీళ్ళు దేశాన్ని ఉద్దరించే పనులు ఏమైనా చెస్తారా అంటే అదిలేదు, చేసే వాళ్ళను సూటిపోటి మాటలతో వేధించడం, వళ్ళ నమ్మకాలను ఎగతాళీ చేయడం ఎంట్రా అంటే అది నాకు రాజ్యాంగం ఇచ్చిన హక్కు అనడం.
సమస్యలను చిటికెలో పరిష్కరించడానికి ఇది నలుగురున్న ఇల్లు కాదు, వంద కోట్ల జనాభా ఉన్న దేశం.దానికి కాస్త సమయం కావాలి, ఇలాంటి రాజకీయ నాయకులు, మేధావులని చెప్పుకొనే ఇలాంటి వెధవలు ఉన్న దేశానికి అది ఇంకా కష్టం, ఎందుకంటే వీళ్ళు చెసే పని అల్లా ఒక్కటే మానుతున్న గాయాలను మళ్ళీ మళ్ళీ కెలకడం, ప్రజల్లో ద్వేషాలను రెచ్చకొట్టడం. నా ద్రుష్టిలో వీళ్ళకు తాలిబన్లకు పెద్ద తేడా లేదు.మనం చేయగలిగిందల్లా ఇలాంటి పెంటకు దూరంగా ఉండటం.All we can do is ignore such fools.
GAMYAM
అందులో బ్రహ్మానందం ప్రమాదం జరిగిన చోట ఈ డైలాగులు చెప్తుంటాడు.మన సమాజం లో ఇలాంటి వాళ్ళకు కొదవలేదు. సమస్యలు లేని దేశం ఉండదు అసమానతలు లేని సమాజం ఉండదు.కాని వీళ్ళకు మన దేశం మాత్రమే ప్రపంచం లో అత్యంత పనికిమాలిన దేశంగా కనిపిస్తుంటుంది.వీళ్ళు ఎక్కడా మంచిని చూడలేరు ఎందుకంటే మనసులో ద్వేషభావాలు నిండిపోయిన వాళ్ళకు మంచి ఎక్కడా కనబడదు.ప్రతి సంస్క్రుతి వీళ్ళకు పనికి మాలినదిగానే కనిపిస్తుంది.పోనీ వీళ్ళు దేశాన్ని ఉద్దరించే పనులు ఏమైనా చెస్తారా అంటే అదిలేదు, చేసే వాళ్ళను సూటిపోటి మాటలతో వేధించడం, వళ్ళ నమ్మకాలను ఎగతాళీ చేయడం ఎంట్రా అంటే అది నాకు రాజ్యాంగం ఇచ్చిన హక్కు అనడం.
సమస్యలను చిటికెలో పరిష్కరించడానికి ఇది నలుగురున్న ఇల్లు కాదు, వంద కోట్ల జనాభా ఉన్న దేశం.దానికి కాస్త సమయం కావాలి, ఇలాంటి రాజకీయ నాయకులు, మేధావులని చెప్పుకొనే ఇలాంటి వెధవలు ఉన్న దేశానికి అది ఇంకా కష్టం, ఎందుకంటే వీళ్ళు చెసే పని అల్లా ఒక్కటే మానుతున్న గాయాలను మళ్ళీ మళ్ళీ కెలకడం, ప్రజల్లో ద్వేషాలను రెచ్చకొట్టడం. నా ద్రుష్టిలో వీళ్ళకు తాలిబన్లకు పెద్ద తేడా లేదు.మనం చేయగలిగిందల్లా ఇలాంటి పెంటకు దూరంగా ఉండటం.All we can do is ignore such fools.
Tuesday, June 8, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)
